نگاه

خواجه جمال الدین سلمان بن خواجه علاءالدین محمد مشهور به سلمان ساوجی، در اوایل قرن هشتم هجری در ساوه به دنیا آمد. وی از آخرین قصیده سرایان معروف ایران پیش از صفویان است. او در تغزل و تشبیب نیز مهارت داشت. به عقیده وی، قدرت شاعری در توانایی به کارگیرری صناعات ادبی در شعر است. شایان نقل است که بیشتر قصاید سلمان در مدح سلاطین و وزراء‌و اندکی نیز در موضوعات اخلاقی، دنیاگریزی و نعت پیامبر و ائمه است. والدین و انساب : پدر سلمان، علاءالدین نام داشت. پدر اهل فضل بود و شغل دیوانی داشت. [دهخدا، علی اکبر، لغت نامه دهخدا، ج۸، زیر نر دکتر محمد معین و دکتر سید جعفر شهیدی، تهران: انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۷۳، ص ۱۲۱۰۹ ] اوضاع اجتماعی و شرایط زندگی : زندگانی سلمان تا حدودی به میل سلاطین بستگی داشت. از قطعات سلمان معلوم می شود که مرسوم شاه همیشه به وقتش نمی رسیده است و این امر باعث مقروض شدن شاعر گشته است. علاوه بر مرسوم که با طلا پرداخت می شد، شاعر گاه گاه از صمدوحان خود نیز انعام می گرفته است. که شامل لباس، گندم، جو، اسب، شتر و امثال اینها عبارت بود. [ملااحمد، میرزا. بازتاب اوضاع زمان در مقطعات سلمان ساوجی. ایران شناخت. تابستان ۱۳۷۷،ص ۲۱ ] هم دوره ای ها و همکاران : سلمان در اوایل عمر خواجه غیاث الدین محمد وزیر سلطان ابوسعید ایلخانی را در قصاید خود مدح کرد. او سپس شیخ حسن بزرگ از سلسله جلایریان و سلطان حسین و سلطان اویس را نیز مدح کرده است. [لغت نامه دهخدا، ج۸، ص ۱۲۱۰۹] از قطعات سلمان ساوجی بر می آید که او با شاهان سلسله جلایری ، یعنی شیخ حسن بزرگ، همسرش دلشادخاتون و فرزند و وارثش سلطان اویس رابطه خیلی نزدیک داشته است و ارتباط شخصی خود را با آنها آشکارا به قلم آورده است. سلمان با سلطان اویس از زمان تولدش آشنایی داشته، و تا آخر عمر مربی و ندیم وی بوده است. از این جاست که اکثر قصاید و قطعات شاعر به او اختصاص داشته و کشور گشایی ها و وسیع شدن قلمرو او را یادآور می گردد. سلمان از ارتباط نزدیک با شاهان استفاده کرده و آنها را بعضاً نصیحت هم کرده است. [ملااحمد، بازتاب اوضاع زمان در مقطعات سلمان ساوجی، صص ۷-۱۲ ] سلمان سالهای زیادی را دور از خانواده، در بغداد و در خدمت شاهان جلایری بود. [همان،ص ۲۰ ] شاعران معروف در زمان سلمان، کمال خجندی و ابواسحاق شیرازی( بسح,خواجه جمال الدین سلمان بن خواجه علاءالدین ...ادامه مطلب